เรื่องจริงที่นำมาสร้างหนัง เมื่อเด็กมัธยมหญิงถูกล่วงเกินจากผู้ชาย 44 คน

บอร์ด ความรัก,เรื่องจริงที่นำมาสร้างหนังเมื่อเด็กมัธยมหญิงถูกล่วงเกินจากผู้ชายคน ประสบการณ์ช.. แปลโดย ผู้หญิงชอบเล่น"จองอึลซอน" เกิดและเติบโตในอุลซาน เธอเป็นพี่สาวคนโต ที่มีน้องชายและน้องสาวอย่างละหนึ่งคน อึลซอล อาศัยอยู่กับพ่อที่ติดเหล้าและเมาตลอดเวลา ส่วนแม่ทนการทุบตีจากพ่อไม่ไหว จึงขอหย่าและหนีไปอยู่ที่อื่น พอแม่ไม่อยู่ อึลซอนจึงเป็นที่ระบายอารมณ์ของพ่อขี้เมาที่วัน ๆไม่ทำมาหากิน เธอต้องคอยดูแลน้อง ๆ และในบางครั้งก็ถูกพ่อขี้เมา ทำร้ายทุบตี โดยไม่สามารถหนีไปไหนได้ เธอไม่มีเพื่อน ไม่มีที่ไป ไม่มีใครให้คำปรึกษา จนกระทั่งได้รู้จักกับชายหนุ่มอายุ 18 ชื่อ "ปาร์ค อัม แจ" เขาเรียนอยู่ที่ มิรยาง ปาร์คคอยพูดคุยให้คำปรึกษาเธอบ่อย ๆ จนเธอรู้สึกชอบพอ ทั้งคู่จึงนัดเจอกัน แต่หลังจากเจอกัน เขาก็ทำร้ายเธอและทุบเธอด้วยท่อเหล็ก แล้วก็ลากเธอไปที่โรงแรมและก็ร่วมกับเพื่อน ๆ อีก 12 คนล่วงเกินเธอ หลังจากนั้นชายอีกกลุ่มจำนวน 7 คนก็มาล่วงเกินเธอต่อ กลุ่มคนยังรุมกระทำเธอไม่หยุด พวกมันพาเธอไปล่วงเกินต่อที่สนามเด็กเล่น ลานเทนนิสและที่อื่นๆ ทุกครั้งจะถูกกระทำโดยผู้ชายเป็นกลุ่ม ๆ เป็นสิบคน นอกจากจะล่วงเกินเธอ พวกมันยังถ่ายรูปและอัดคลิปเก็บไว้ด้วย และข่มขู่เธอว่า ถ้าเธอแจ้งความหรือบอกใครมันจะประจานเธอลงอินเตอร์เน็ตให้รู้กันทั่วเกาหลี เธอจะต้องอับอายจนต้องฆ่าตัวตายแน่ ๆเด็กหญิงอายุ 14 ทั้งหวาดกลัว และสิ้นหนทาง พวกเดรัจฉาน ยังบังคับให้เธอหลอกพาลูกพี่ลูกน้องอายุ 16 และ น้องสาวแท้ ๆ อายุ 13 ปี ของเธอมาให้พวกมันล่วงเกินด้วย เธอถูกเรียกตัวไปล่วงเกินอย่างต่อเนื่องถึง 1 ปี ( ตั้งแต่ 14 จนถึง 15 ) เธอถูกล่วงเกิน ทุบตี ทำร้ายร่างกาย เหยียดหยาม ฯลฯ แต่ไม่สามารถบอกใครได้ และต้องทนทุกข์กับทุกสิ่งเพียงลำพัง จนสภาพจิตใจแตกสลายยับเยิน วันนึง เธอบังเอิญได้เจอกับป้าของเธอที่อยู่อีกเมือง ความอัดอั้นและความทุกข์ทรมานที่ได้รับอย่างหนักหนาระเบิดออกมา เธอเล่าทุกอย่างให้ป้าฟัง ป้าตัดสินใจนำเรื่องนี้ไปบอกแม่ของเธอ แม่จึงพาเธอไปแจ้งความ ตำรวจติดต่อผู้ต้องหาทั้ง 44 คน และบอกเรื่องนี้กับพวกนักข่าวและสื่อมวลชน เพียงไม่นานเรื่องของเธอก็หลาอยู่แทบจะทุกสำนักข่าว เรื่องนี้ทำให้แม่ของเธอและเธอช๊อคมาก เพราะมันเป็นเรื่องน่าอับอายและแจ้งไปแล้วว่าต้องการทำคดีแบบเงียบที่สุด แต่ตำรวจกลับบอกอย่างไม่ใส่ใจว่า แบบนี้แหละดีแล้ว นักข่าวจะได้ช่วยกดดันคนร้ายอีกทางไม่นานคลิปโดนล่วงเกิน และรูปของเธอพร้อมประวัติส่วนตัวต่าง ๆ ก็ถูกมือมืดปล่อยสู่อินเทอร์เน็ตเช่นกัน อาจเป็นเพราะเธอไร้สถานะทางสังคม จึงไม่มีใครสนใจจะเหลียวแล หรือคิดอยากช่วยเหลือแบบจริงจัง ซ้ำกระบวนการสอบสวนจากพวกตำรวจก็ เต็มไปด้วยความน่าเกลียดน่าชัง เธอถูกถามถึงเหตุการณ์ซ้ำ ๆ จากตำรวจหลายคนด้วยสายตาและน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม "ก็เธอไปให้ท่าคนพวกนั้นก่อนหรือเปล่าหล่ะ"ความรู้สึกของเธอเหมือนการถูกกระทำซ้ำอีกครั้ง มีการให้ชี้ตัวผู้ร้ายทีละคน โดยให้คนร้ายยืนเรียงหน้ากระดานและให้เธอเดินไปชี้ ตัวต่อตัวโดยไม่มีอะไรกั้น การสอบสวนแต่ละครั้งใช้เวลายาวนานถึง 7 - 8 ชั่วโมง สำหรับการให้เธอเล่าเรื่องราวซ้ำ ๆ เป็นฉาก ๆ เธอถูกผู้ปกครองของพวกผู้ชายเหล่านั้น พากันชี้หน้าข่มขู่ด่าทอ และจะเข้ามาทำร้าย ขว้างปารองเท้าและข้าวของใส่ ตำรวจบนโรงพักก็เพียงแค่ห้ามปรามตามประสา แต่ไม่ลงโทษหรือตำหนิกลุ่มคนพวกนั้นแต่อย่างใด สภาพจิตใจอึลซอลย่ำแย่ร้ายแรง เธอถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ จนมีอาการซึมเศร้าขั้นรุนแรงทำให้เธอพยายามจากไปหลายครั้ง จนต้องถูกส่งตัวเข้ารับการรักษาอาการในโรงพยาบาลจิตเวช ผู้ปกครองของพวกนั้นพยายามตามหาเธอและยื่นข้อเสนอต่าง ๆ เพื่อให้เธอยินยอม แต่แม่ของเธอยืนกรานจะเอาเรื่องทุกคนให้ถึงที่สุด แต่ทุกคนก็ต้องตกตะลึง เมื่อพบว่าพ่อขี้เมาที่ไม่เคยสนใจใยดีเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับเธอ ได้แอบไปเซ็นสัญญาถอนฟ้องและรับเงินจากฝ่ายผู้ต้องหารวม 50 ล้านวอน เธอเสียใจที่พ่อทำแบบนี้ แต่ก็สายเกินไปที่จะแก้ไข เธอจึงหนีไปอยู่กับแม่และตัดขาดกับพ่อ ไม่นานจากนั้น พ่อก็เสียชีวิตเพราะกินเหล้าหนักเกินไป แม่ของเธอพาเธอตระเวนหาทนายและผู้ช่วยเหลือเพื่อจะดำเนินการเรื่องคดีต่ออึลซอนย้ายที่เรียนใหม่ แต่ทันทีที่เธอย้ายมา ผู้ปกครองของเด็กพวกนั้นก็ตามมาที่โรงเรียนและประกาศให้ทุกคนรับรู้เรื่องของเธอ ทำให้เธออับอายและถูกมองด้วยสายตาแปลก ๆ ตลอดเวลา ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนหรือยุ่งเกี่ยวกับเธอ รวมถึงถูกกลั่นแกล้งและพูดถึงเรื่องนั้น ราวกับคนที่ทำผิดคือเธอ เธอต้องย้าย ย้าย และย้ายหนีไม่รู้กี่ครั้งกี่หน ชีวิตเธอค่อย ๆ พัง มันไม่เคยเหมือนเดิมจากเหตุการณ์นั้น สภาพจิตใจไม่เคยดีขึ้น ความทุกข์ทรมาน ความหวาดกลัว และฝันร้ายยังเกิดขึ้นทุกค่ำคืนแม้จะผ่านไปนานแค่ไหน ส่วนผู้ต้องหา 44 คน  - 10 คนถูกดำเนินคดีโดยการให้คุมความประพฤติ  - 13 คนถูกปล่อยตัวเฉย ๆ อย่างนั้น ( คาดว่าคงเส้นใหญ่  )  - ที่เหลือ ถูกส่งตัวไปทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ ตอนนี้ผู้ต้องหา ก็ใช้ชีวิตปกติ ไม่มีการเปิดเผยชื่อ หน้าตา หรืออะไรทั้งนั้น ส่วน อึลซอน ตอนนี้เธออายุ 30 กว่าปีแล้ว ยังคงใช้ชีวิตแบบเข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลจิตเวช และเป็นโรคหวาดระแวงและกลัวสังคม จนบางครั้งไม่สามารถใช้ชีวิตปกติได้ แต่ตอนที่อาการไม่กำเริบเธอก็พยายามสู้ชีวิต และมีชีวิตอยู่แบบคนปกติให้ได้อยู่นะ เรื่องนี้ถูกเอาไปดัดแปลงทำหนัง ชื่อ “ Han Gong Ju “ ( ในหนังจะมีส่วนที่เป็นเรื่องจริง และส่วนที่ดัดแปลงเพิ่มมาด้วยนะ )