•   By /temp/banner/images(528).jpg
• 2024-02-14 17:23:02

รักที่สุดคือเธอ

บอร์ด ความรัก,รักที่สุดคือเธอ ประสบการณ์ช.. เนื้อหาโดย โลกนี้คือละคร   ทุกคนบนโลกใบนี้เกิดมาย่อมมีผู้ให้กำเนิด นั่นก็คือ “แม่”  จะเชื้อชาติใดภาษาอะไร ศาสนาไหน จะร่ำรวยหรือยากจน คำว่า “แม่”  ป็นคำแรกที่ลูกทุกคนเปล่งออกมายามที่เริ่มหัดพูด และเป็นคำแรกที่คนเป็นแม่รอคอยที่อยากได้ยินเช่นเดียวกัน  “แม่”  คำสั้นๆ แต่มีความหมายยิ่งใหญ่มหาศาล เป็นคำที่ประเสริฐด้วยพระคุณอย่างล้นเหลือและคงไม่มีคำใดในโลกนี้ที่มีความหมายในตัวมันเองมากมายจนเกินคำบรรยาย อย่างคำว่า “แม่”  เพราะการให้กำเนิดลูกสักคนหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย เก้าเดือนที่ต้องคอยทะนุถนอมคอยดูแลเอาใจใส่ในทุกๆ เรื่องทำทุกอย่างอย่างระมัดระวังตลอดเวลา  เพื่อให้ลูกน้อยแข็งแรงและปลอดภัย เป็นบุคคลคนเดียวที่มีความอดทนสูงกับการรอคอยที่ยาวนาน  กว่าจะกลายเป็นผู้ให้กำเนิด  กำเนิดสิ่งมหัศจรรย์ที่พระเจ้าประทานลงมาที่เรียกว่า “ลูก” เพื่อมาเติมเต็มในส่วนของครอบครัวให้เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์   ในวันที่เด็กคนนี้ได้มีโอกาสลืมตาดูโลก  ใครคนนี้กลับต้องอยู่บนความเป็นความตายกับความเจ็บปวดหนักหนาสาหัสจนแทบขาดใจ เพื่อให้กำเนิดลูกน้อยของตัวเอง  หวังเพียงแค่...ให้ลูกน้อยปลอดภัยก็สุขใจ  ใครคนนี้ที่มีชื่อแทนตัวมากมายไม่ว่าจะเป็น  มาเทอร์ (Mother)" "มัม (Mom)" มาม้า  มามี้  มามอง โอก้าซัง  อ่อมมา  อุมมี  ฯลฯ  ทุกชื่อล้วนแต่มีความหมายเดียวกัน นั้นก็คือ ผู้ให้กำเนิด  ซึ่งคนไทยอย่างฉันเรียกว่า “แม่”     “แม่”  ครั้งแรกที่ฉันเห็นผู้หญิงคนนี้  ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนั้นเป็นอย่างไร แต่ฉันมั่นใจอย่างหนึ่งว่า ถ้ามีเขาอยู่ข้างๆฉันจะปลอดภัยและอบอุ่น แม่เป็นคนบ้านนอกธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรเหนือกว่าคนอื่นๆ เลยด้วยซ้ำ  ทำงานหนักมาตลอด  ทำกับข้าวอร่อย  แม้แม่ไม่ได้เรียนหนังสือจบมาสูงๆ  แต่แม่ก็เห็นคุณค่าของการศึกษา  พยายามส่งเสียให้ฉันได้ร่ำเรียนเหมือนลูกคนอื่นๆทั่วไป  แม่มักจะน้อยใจบ่อยๆ เวลาที่ฉันดื้อกับแม่ จนทำให้แม่โกรธแต่แม่ก็ไม่เคยโกรธได้นานเสียที  ไม่เคยนินทาหรือพูดให้ร้ายคนอื่นให้ฉันได้ยิน  แม่ทำให้ฉันซึ้งกับคำว่า“ให้”  “ให้”ในสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่แม่คนหนึ่งจะสามารถทำให้ลูกได้  แม่มอบแต่สิ่งที่ดีๆ จนฉันจะกลายเป็นคนตาบอดเสียแล้ว  ที่มองเห็นแต่แม่ของตัวเองดีเลิศกว่าแม่คนอื่นๆ  แม่เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของฉัน แม่ทำให้ฉันเห็นความสำคัญของกำลังใจ  แม่บอกว่า “กำลังใจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในยามที่เราผิดพลาดหรือเสียใจ  มันเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้เราต่อสู้เพื่ออยู่กับวันพรุ่งนี้และอนาคตอย่างสบายใจ” แต่บางครั้งแม่ก็ทำให้ฉันต้องร้องไห้  เพราะทุกค่ำคืนยามที่ฉันและน้องๆนอนหลับสบายแม่กลับลุกขึ้นมาสวดมนต์ของพรจากพระเจ้าและที่ทำให้ฉันต้องนอนน้ำตาไหลและตื้นตันใจที่สุดก็เพราะคนที่แม่ขอพรให้กลับเป็นฉันและน้องๆแทนที่แม่จะขอให้ตัวเอง  ชื่อของลูกๆที่แม่เอ่ยยามขอพรจากพระเจ้าช่างเป็นเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนเหลือเกินฉันไม่รู้ว่าฉันจะอยู่บนโลกใบนี้ได้อย่างไรหากไม่มีผู้หญิงคนนี้คนที่ทำทุกอย่างเพื่อฉัน คนที่ให้ชีวิตทั้งชีวิตให้ที่ซุกหัวนอน ให้อาหารการกินให้เสื้อผ้าอาภรณ์ ให้ความสุขสบาย และสารพัดที่แม่ทำให้ จนฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันทำให้แม่ จะได้สักครึ่งหนึ่งหรือสักเศษเสี้ยวหนึ่งของแม่ที่ทำให้ฉันหรือเปล่า  “แม่” ของฉัน  ก็คงไม่ต่างกับแม่คนอื่นๆ บนโลกใบนี้ที่หวังให้ลูกเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนและมีอนาคตที่สดใส ประสบความสำเร็จในชีวิต  แต่ความหวังของแม่ไม่เคยทำให้ฉันลำบากใจหรือกดดันแต่อย่างใด  เพราะสิ่งที่แม่หวังอยู่บนพื้นฐานของความพอดีแม่ขอแค่ให้ฉันทำเท่าที่ความสามารถของฉันมีและฉันมีความสุขกับสิ่งที่ทำความหวังของแม่ก็ประสบผลแล้ว  “แม่”   ฉันไม่รู้ว่าแม่พูดเพื่อให้ฉันรู้สึกภูมิใจในตัวเองหรืออะไรกันแน่  แต่ฉันคิดว่าสิ่งที่แม่พูดทำให้ฉันไม่กล้าทำในสิ่งที่ไม่ดี  เพราะกลัวจะบั่นทอนความภาคภูมิใจของแม่    มันเลยกลายเป็นเกราะที่คอยป้องกันไม่ให้ฉันทำในสิ่งที่ผิดพลาดหรือนอกลู่นอกทาง ก็เพราะฉันรู้ว่า ฉันเป็น“สุดที่รัก” ที่แม่ “รักที่สุด”   มากมายในสิ่งที่แม่มอบให้ ความรักที่ไม่มีใครเทียบได้ ทุกอณูความทุกข์ ความลำบากความเหนื่อยยาก  ก็เพียงทำเพื่อ “ลูก”  แม่ทำให้ฉันมองโลกในแง่ดี   เห็นค่าของตัวเองและอยู่กับตัวเองอย่างมีความสุข  ใครว่า.....ครอบครัวต้องร่ำรวย  ถึงจะมีความสุข     ไม่จริงหรอก....ความสุขมีได้ทุกครอบครัว ไม่ว่าจะร่ำรวยหรือ         ยากจนอยู่ที่คนในครอบครัวว่าเลือกที่จะมีความสุขในสิ่งตัวเองมีหรือเปล่าใครว่า.....ต้องมีบ้านหลังโตๆ    ถึงจะมีความอบอุ่น  ไม่จริงหรอก....บ้านเล็ก ๆ อบอุ่นมากมาย  เพราะไม่มีที่ว่างให้ได้    เงียบเหงา   ใครว่า.....บ้านต้องมีรั้วสูงๆถึงจะปลอดภัย   ไม่จริงหรอก.....แค่มีพ่อแม่อยู่ในบ้านคอยเป็นบอดีการ์ดให้  ปลอดภัยแถมอุ่นใจอีกต่างหากใครว่า.....ต้องมีเงินเยอะๆถึงจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างมา   ไม่จริงหรอก....บางสิ่งบางอย่าง   เงินก็ไม่สามารถหาซื้อได้   และบางสิ่งบางอย่างที่ไม่จำเป็น เราก็ไม่ควรมี ใครว่า.....ต้องนั่งรถเก๋งคันหรู  ถึงจะดูโก้   ไม่จริงหรอก.....นั่งรถมอเตอร์ไซค์คันเก่งของแม่  เท่ห์กว่าไหนๆใครว่า.....เป็นคนรวยแล้วใครๆก็รัก     ไม่จริงหรอก.....ความรักมากมายที่ฉันได้รับจากแม่  คนรวยบางคนยังไม่มีโอกาสพบเจอด้วยซ้ำ ใครว่า....ครอบครัวต้องมีทุกอย่าง ถึงจะสมบูรณ์    ไม่จริงหรอก.....ตราบใดที่มีพ่อ แม่ ลูก ครอบครัวก็ถือว่าสมบูรณ์  แม้จะขาดพ่อหากยังมีแม่อยู่  ครอบครัวก็ยังสมบูรณ์   เพราะแม่สามารถเป็นได้ทั้งพ่อและแม่ในเวลา เดียวกัน ฉันจำได้ว่ามีหลายๆ ประโยคที่มักได้ยินบ่อยๆเมื่อใครต่อใครพูดถึงสถาบันครอบครัว หรือข้อความที่เห็นตามหนังสือทั่วๆไปเป็นต้นว่า“ครอบครัวเป็นแค่จุดเล็กๆที่สุดในสังคม แต่ก็มีความสำคัญที่สุดในโลก” บ้างก็ว่า“ครอบครัวเป็นด่านแรกที่สำคัญที่สุดในการแก้ไขปัญหาต่างๆ  ไม่มีสถาบันใดจะสามารถ “เพาะ” หรือ “สร้าง”  คนได้ดีไปกว่า “ครอบครัว ”  ทุกข้อความหรือคำพูดที่ทุกคนสื่อออกมา  ล้วนแต่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของสถาบันครอบครัวทั้งนั้น ครูคนแรกของลูกทุกคนก็คือ “แม่”  ผู้ที่คอยอบรมสั่งสอน ตักเตือนบ่มนิสัยและปลูกฝังในสิ่งต่างๆ รวมทั้งเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูก แม่บอกว่า....ไม่มีใครสอนลูกได้ดีไปกว่าแม่  เพราะแม่สอนด้วยความรัก  ตีก็เพราะรักแม่บอกว่า.....คนเป็นลูกที่ดี  ต้องกตัญญูต่อพ่อแม่และดูแลเมื่อยามท่านแก่เฒ่าเพราะสิ่งที่ลูกทำให้พ่อแม่ในวันนี้จะ ส่งผลให้ลูกเมื่อวันที่ลูกกลายเป็นแม่คนมีลูกของตัวเองแม่บอกว่า.....คนเป็นลูกที่ดี  คือลูกที่ขอพรให้พ่อแม่ทุกคืนวัน    เป็นการแสดงให้เห็นว่าลูกยังระลึกถึงพ่อแม่เสมอและต่อไปเมื่อลูกมีลูกของตัวเอง ลูกจะได้ขอพรให้ลูกของลูกได้  เพราะพรอะไรในโลกที่ว่าวิเศษ  ก็  ไม่เท่าพรของพ่อแม่ที่แสนประเสริฐแม่บอกว่า....คนเป็นลูกที่ดี  ต้องรู้จักหน้าที่ของตัวเอง  หน้าที่พื้นฐานที่ควรทำก็คือหน้าที่ที่ลูกพึงมีต่อพ่แม่   หาก หน้าที่พื้นฐานนี้ทำไม่ได้  จะมีประโยชน์อะไรกับชีวิตที่ขาดหน้าที่แล้วจะรับผิดชอบอะไรใครได้  เมื่อ คนเขาไม่เชื่อถือทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่สอนสั่งก็เพียงให้ลูกได้รับแต่สิ่งที่ดีๆเข้ามาในชีวิต และมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง    ฉันดีใจที่ ณ วันนี้ฉันยังมีแม่อยู่   ดีใจที่ฉันยังมีโอกาสได้เรียก “แม่”   ได้มีช่วงดีๆของชีวิตในการตอบแทนคุณความดีของแม่   ฉันเคยคิดเสมอว่าตัวเองโชคดีกว่าคนอื่นอีกหลายๆ คนที่เขาไม่มีแม่ไม่มีโอกาสตอบแทนพระคุณของแม่  ดีใจที่ในวันนี้ยังมีแม่ให้ได้เรียกหา  เพราะไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร  ใครคนใดคนหนึ่งอาจจะพรากจากกันไปโดยไม่มีแม้แต่คำล่ำลา  มันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่  หากวันใดคนที่มีความสำคัญที่สุดกลับห่างหายและจากกันไปชั่วนิรันดร์ความรู้สึกของลูกคงจะสลาย  ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงในการยืนหยัด ต่อสู้ หมดสิ้นกำลังใจ ชีวิตก็คงดูไร้ค่า แม้จะร้องไห้สักพันครั้ง น้ำตาไหลรินสักล้านหยดก็คงจะเรียกคืนในสิ่งที่สูญเสียไม่ได้ก่อนที่ทุกอย่างจะสาย  ก่อนจะไม่มีโอกาส  ก่อนที่กาลเวลาจะผ่านเลยไปอย่างไร้ความหมาย  อย่าปล่อยให้แม่มองเราเพียงข้างหลังตามลำพัง  หันกลับมามองท่านบ้าง  ถามสารทุกข์สุขดิบของท่าน  สร้างความภาคภูมิใจยินดี  ความอิ่มเอิบใจ  ความสุขใจ  เหล่านี้ให้ท่านบ้าง มันคงดีไม่น้อยหากวันนี้คนเป็นลูกกลับเป็นฝ่ายยืนอยู่ข้างหลังแม่  คอยมองความเป็นไปของท่านด้วยจิตสำนึกที่ลูกพึงมีต่อผู้เป็นแม่เพราะฉันเชื่อว่า  ช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของลูกคนหนึ่งจะสมบูรณ์และมีความสุขที่สุด  ก็คือ  ช่วงที่ได้อยู่กับพ่อแม่และมีพ่อแม่อยู่  ตราบใดที่โลกใบนี้ยังคงหมุน  กาลเวลาไม่หยุดนิ่ง  แน่นอนการเกิด แก่ เจ็บ ตาย  ทุกชีวิตย่อมต้องพบเจอ  ฉันไม่อยากให้ตัวเองพลาดโอกาสดีๆ ในการตอบแทนพระคุณของแม่  แค่อยากให้ท่านมีความสุขให้สมกับที่ท่านมีชีวิตอยู่เพื่อทำให้คนรอบข้างมีความสุข  ไม่อยากให้กาลเวลาพรากเอาสิ่งดีๆที่สำคัญที่สุดในชีวิตไป โดยไม่คิดทำอะไรเลย  แม้ความสำคัญนั้นไม่ได้อยู่ที่ระยะเวลาแต่หากละเลยปล่อยเลยไปโดยไม่คิดจะเก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆ ที่ควรแก่การจดจำ  ชีวิตที่เหลืออยู่คงจะไร้ความสุขและคงอยู่กับความรู้สึกผิดไปตลอดเพราะ  “แม่”คือ ผู้ให้ ให้ความรัก ความเมตตา ความอบอุ่น ความเอาใจใส่ความปลอดภัย ความผูกผัน ความปรารถนาดีให้ในสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถให้ได้อย่างบริสุทธิ์ใจ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน “แม่”   คือผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่คอยแบกรับภาระที่แสนหนักหนา  “แม่”  คือผู้ที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของคนในครอบครัว “แม่”  คือผู้ที่คอยสวดมนต์ขอพรจากพระเจ้าเพื่อลูกทุกคืนวัน “แม่”   คือผู้ที่ทุกข์ใจที่สุดเมื่อเห็นลูกเสียใจ ร้องไห้ หรือเจ็บปวด “แม่”   คือ  ผู้ที่ทุกวินาทีมีแต่ให้อภัย ร้อยล้านความผิดของลูกที่คนอื่น ไม่ใยดีแต่แม่เพียงคนเดียวที่ให้อภัยเสมอ “แม่”  คือ  ผู้ที่มีพระคุณที่สุดในโลก  ไม่มีสิ่งล้ำค่า ใดๆในปฐพี จะเทียมเท่าพระคุณของ “แม่”ที่สุด.....ของที่สุด  “แม่”  คือ  ผู้ให้กำเนิดเพียงคนเดียวไม่มีสองเพราะลูกทุกคนมี....  “แม่”....ได้เพียงคนเดียวเท่านั้นรักแม่คับ